Sorteren betekenis

te·ren Vervoegingen: sorteerde ( enkelv.) Vervoegingen: heeft gesorteerd () 1) uitzoeken en bij elkaar leggen wat bij elkaar hoort Voorbeeld: 'de post sorteren op naam en in de postvakken doen' Synoniem: ordenen 2) effect sortere. Sorteren kan betekenen het indelen van items in groepen of het rangschikken in volgorde volgens een gekozen sorteersleutel met een bijbehorende ordening, vaak een totale orde, zoals stijgend bij getallen of op alfabetische volgorde bij woorden. Bij elke ordening is er een bijbehorende tegengestelde ordening, welke niet zozeer als een aparte. Sorteren betekenis sorteren: gerund: sorteren n: present tense past tense; 1st person.

Ordenen definitie

1) in een bepaalde volgorde of opstelling zetten vb: je moet deze papieren eens ordenen Synoniemen: indelen rangschikken groeperen (2) 1) Aanrichten 2). de·nen (ordende, heeft geordend) 1 regelen, in orde brengen, schikken: aantekeningen ordenen; je gedachten ordenen; een goed geordende samenleving.

Ordenen definitie ordenen [2] overgankelijk plaatsen volgens een bepaalde ordening of regel; op een bepaalde manier schikken, arrangeren in een orde opnemen.

Classificeren betekenis

classificeren belangrijk begrip om de etikettering van wijnen te kunnen begrijpen. Een beroemde classificatie is die van de Bordeaux in ; de oudste classificatie is uit uit het Chiantigebied. Classificeren in de zin van rubriceren, categoriseren, diagnosticeren, determineren of identificeren betreft ten slotte het toepassen, gebruik maken, van een bestaand, formeel classificatiesysteem.

Classificeren betekenis classificeren: gerund: classificeren n: present tense past tense; 1st person.

Rangschikken betekenis

rangschikken in een bepaalde volgorde of opstelling zetten vb: zij rangschikte de bloemen in een vaas Synoniemen: indelen groeperen ordenen Gevonden op ?word=rangschikken. RANGSCHIKKEN - English translation of RANGSCHIKKEN from Dutch from the Dutch-English Dictionary - Cambridge Dictionary. Rangschikken betekenis rangschikken. overgankelijk een bepaalde volgorde in iets aanbrengen De postzegelverzamelaar rangschikte zijn nieuwe aanwinsten naar jaar van uitgifte.

Scheiden betekenis

den Vervoegingen: scheidde ( enkelv.) 1) je huwelijk beëindigen Vervoegingen: is gescheiden () Voorbeeld: 'kinderen van gescheiden ouders' Synoniem: uit elkaar gaan 2) wat een geheel is uit elkaar halen Vervoegingen: heeft gesche. scheiden (class 1 strong, third-person singular present scheidet, past tense schied, past participle geschieden, auxiliary haben or sein) (transitive, dated, literary) to separate (intransitive or reflexive, dated, literary) to leave one another; to part ; to be separated ; to be divided. Scheiden betekenis SCHEIDEN - English translation of SCHEIDEN from Dutch from the Dutch-English Dictionary - Cambridge Dictionary.